Autor: Redakcja

💯 Podczas tegorocznych Centralnych Obchodów Europejskiego Dnia Maszynisty Kolejowego, który nasz związek świętował w Olsztynie, zaproszeni goście mieli okazję zabrać głos i złożyć życzenia.

🎞 Poniżej link ⤵:

 

 

 

Drodzy Maszyniści, Szanowni Emeryci, Przyszli Adepci zawodu oraz Rodziny Kolejarzy,

Z okazji Europejskiego Dnia Maszynisty składamy Wam serdeczne życzenia zdrowia, pomyślności i satysfakcji z każdego przejechanego kilometra.
Niech codzienna służba na szlaku będzie źródłem dumy i poczucia dobrze spełnionej misji, a każda podróż kończy się bezpiecznym powrotem do domu.

Tym, którzy dopiero rozpoczynają swoją drogę – życzymy wytrwałości i pasji, aby ten piękny zawód stał się źródłem radości i spełnienia.
Naszym Kolegom na emeryturze – dziękujemy za lata służby i przykład, jaki pozostawili następnym pokoleniom.
Rodzinom maszynistów – składamy wyrazy wdzięczności za cierpliwość, wsparcie i zrozumienie dla trudów tej odpowiedzialnej pracy.

Niech wspólnota kolejarska będzie zawsze silna, zjednoczona i otoczona szacunkiem, na jaki zasługuje.

Olsztyn, 12 września 2025 r. – Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce świętuje dziś Centralne Obchody Europejskiego Dnia Maszynisty Kolejowego.  W tym roku z racji przypadającego w środku tygodnia święta maszynistów – 16 września – nieco wcześniej – pod Olsztynem. W wydarzeniu uczestniczą między innymi przedstawiciele rządu, UTK, OPZZ, samorządów regionalnych, firm współpracujących z naszą organizacją oraz oczywiście prezesi spółek kolejowych z PKP S.A. na czele.

Święto ma swoją genezę w tradycji kolejarskiej, sięgającej początku XX wieku, kiedy to maszynistów zaczęto postrzegać jako jedną z kluczowych grup zawodowych dla rozwoju transportu kolejowego i bezpieczeństwa pasażerów. W Polsce Europejski Dzień Maszynisty Kolejowego obchodzony jest co roku 16 września od wielu lat właśnie z inicjatywy Związku Zawodowego Maszynistów Kolejowych w Polsce, organizacji, której celem jest ochrona praw pracowniczych, poprawa warunków pracy oraz troska o bezpieczeństwo na kolei.

– Europejski Dzień Maszynisty Kolejowego to dla nas nie tylko święto zawodowe, ale także czas refleksji nad odpowiedzialnością i rolą, jaką pełnimy wobec pasażerów, gospodarki kraju i bezpieczeństwa narodowego. Dzisiejsze obchody to również dowód uznania dla codziennej pracy tysięcy maszynistów w całej Polsce – podkreśla Prezydent ZZM Leszek Miętek.

Podczas obchodów wręczane są odznaczenia resortowe za wieloletnią służbę na kolei – Zasłużony dla Transportu RP i Zasłużony dla Kolejnictwa oraz związkowe – Zasłużony dla ZZM.

Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce od 106 lat stoi na straży interesów pracowników, podejmując działania na rzecz podnoszenia standardów pracy, bezpieczeństwa oraz rozwoju zawodowego maszynistów i innych zawodów związanych z praca na kolei.

✊️ 27 września, o godzinie 12:00, spotykamy się pod budynkiem OPZZ przy ul. Kopernika 36/40 w Warszawie, aby wspólnie wziąć udział w Ogólnopolskim Marszu Niezadowolenia. ✊️

📢Czas dać wyraz naszym oczekiwaniom i domagać się zmian!

✊️Bez ludzi pracy nie ma państwa!

🗣Wspólnie podnosimy głos, by zwrócić uwagę na to, jak są ignorowani i pomijani przez rządzących. Dlaczego to właśnie ci, którzy codziennie pracują na rzecz rozwoju kraju, zostają pominięci w procesach decyzyjnych i inwestycjach? Czas, by to zmienić!

📢Nasze postulaty są jasne i konkretne. Żądamy:

✅Wyższych płac i ochrony miejsc pracy! Pracownicy zasługują na godne wynagrodzenie i stabilność zatrudnienia.

✅Solidnych usług publicznych! Edukacja, ochrona zdrowia, administracja – wszystko to musi funkcjonować sprawnie i na najwyższym poziomie.

✅Sprawiedliwego Zielonego Ładu! Transformacja ekologiczna musi być sprawiedliwa. Zamiast likwidacji miejsc pracy, potrzebujemy rozwoju i nowych szans zawodowych.

✅ 🚅Zrównoważonego transportu! Czas na inwestycje w transport publiczny, który służy wszystkim obywatelom!

✅Sprawnych sądów pracy! Sprawiedliwość musi działać teraz. Pracownicy zasługują na szybkie i sprawiedliwe rozstrzyganie swoich spraw.

✅Mieszkań dla pracowników, nie dla spekulantów! Mieszkania muszą być dostępne dla tych, którzy codziennie pracują na rozwój kraju.

✅Krótszego czasu pracy! Więcej czasu na życie, mniej wyzysku. Chcemy lepszej jakości życia, nie tylko pracy na pełnych obrotach.

✅Emerytur stażowych! Szacunek dla osób, które przez całe życie pracowały na dobro wspólne.

✅Bezpiecznej pracy, bezpiecznego życia! Każdy pracownik zasługuje na prawo do bezpiecznych warunków pracy i życia.

✅Etat zamiast śmieciówki! Koniec z niestabilnym zatrudnieniem i umowami śmieciowymi.

✅Dialogu społecznego jako obowiązku rządu! Dialog z pracownikami musi stać się priorytetem.

🗣To tylko część naszych postulatów. Czas wyrazić nasze niezadowolenie!

📢Dość ignorowania ludzi pracy! Nie pozwólmy, by nasze głosy zostały zagłuszone. Razem jesteśmy silni – niech nasza obecność na marszu będzie jasnym sygnałem, że walczymy o nasze prawa, o naszą przyszłość!

✊️27 września, godz. 12:00 – spotykamy się pod OPZZ!

Dołącz do nas!

wersja plakatu w pdf:

OMN_plakat

Jak co roku upamiętniliśmy bohaterską postawę polskich kolejarzy i inspektorów celnych, którzy uniemożliwili niemiecki atak na strategiczny most w Tczewie. W odwecie, wczesnym rankiem 1 września 1939 roku naziści zamordowali 21 Polaków: 14 kolejarzy, 2 członków ich rodzin i 5 inspektorów celnych. Cześć ich pamięci.

W obchodach Związek Zawodowy Maszynistów Kolejowych w Polsce reprezentowali: Prezydent Leszek Miętek, wiceprezydent Daniel Biernacik, przewodniczący ZZM Cargo Gdynia Rafał Latuszewski, przewodniczący ZZM IC Gdynia Bartosz Abramczyk wraz z Pocztami Sztandarowymi z gdyńskich organizacji PKP Cargo oraz PKP Intercity.

Jak co roku ZZM w Chojnicach przy  Pomorskim Zakładzie POLREGIO w Gdyni uroczyscie obchodzi kolejną rocznicę wybuchu II wojny światowej. Pod pomnikiem Pomordowanych Kolejarzy o 4.23, czyli w godzinę wjazdu na chojnicki dworzec niemieckiego pociągu pancernego oddano hołd Kolejarzom Chojnickim, którzy byli pierwszymi ofiarami II wojny światowej.

TIR z naczepą utknął na przejeździe kolejowo-drogowym w Ołtarzewie, w wyniku czego śmierć na służbie poniósł maszynista. Sąd zamiast surowo ukarać skazuje sprawcę na rok w zawieszeniu!

Nie da się tego opisać inaczej niż słowem hańba. Sąd Rejonowy w Prusz­kowie ogłosił wyrok ws. ubiegłorocznego wypadku na przejeździe kolejowo-drogo­wym, w którym życie stracił maszynista Kolei Mazowieckich. Nie był to pierwszy groźny wypadek na przejeździe w Ołta­rzewie, w pobliżu, którego znajdują się liczne centra logistyczne. Ten z 1 lipca ub.r. miał jednak tragiczne skutki.

Do wypadku doprowadził kierowca tira, który – lekceważąc przepisy, sygnały ostrzegawcze i zdrowy rozsądek – wjechał na tory ciężarówką z naczepą wypełnioną materiałami budowlanymi, doprowadza­jąc do fatalnego w skutkach zderzenia z nadjeżdżającym pociągiem. Maszyni­sta prowadzący pociąg z Sochaczewa do Warszawy nie miał żadnych szans na wyhamowanie składu. Pociąg uderzył w tył naczepy, w wyniku czego kabina maszynisty uległa zmiażdżeniu. Mimo szybkiej pomocy, nie udało się uratować Rafała Kamińskiego. Maszynista Kolei Mazowieckich z 12-letnim stażem zmarł w wyniku odniesionych ran w wieku 48 lat.

Dowody na tacy

Sprawą zajmowała się Prokuratura Rejonowa w Pruszkowie, a postępowa­nie dotyczyło art. 177 § 2 kk, czyli spo­wodowania wypadku komunikacyjnego ze skutkiem śmiertelnym. Czynu za któ­ry w przypadku śmierci innej osoby albo ciężkiego uszczerbku na jej zdrowiu grozi od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wol­ności. Zdarzenie dokładnie zarejestrowały kamery, a kwestia winy i odpowiedzial­ności była bezsporna. Jak powiedział Piotr Antoni Skiba, rzecznik Prokuratury

Okręgowej w Warszawie, cyt.: „kierow­ca nie zachował należytej ostrożności i wjechał na przejazd kolejowy pomimo tego, że po drugiej stronie przejazdu nie miał miejsca na kontynuowanie jazdy z uwagi na stojące za przejazdem sa­mochody. W wyniku tego doprowadził do czołowego uderzenia pociągu w bok naczepy i nieumyślnego spowodowania u maszynisty pociągu Rafała Kamińskiego wielonarządowych obrażeń ciała skutku­jących jego zgonem na miejscu zdarze­nia – informował prokurator w mediach.

Sprawca, Marek S., przyznał się do winy i – jak twierdzą śledczy – złożył wy­jaśnienia zgodne z zebranym materiałem dowodowym. Prokurator prowadzący sprawę uznał, że nie ma potrzeby prze­prowadzania procesu – zawnioskował o wyrok bez rozprawy. Takowy zapadł 23 czerwca br. i kładzie się niestety cie­niem na cały wymiar sprawiedliwości.

Sąd łaskawy

Zamiast surowej kary będącej choć mini­malnym aktem zadośćuczynienia dla rodzi­ny zmarłego i przestrogą dla innych zapadł werdykt, który trudno przyjąć bez gniewu:

– 1 rok pozbawienia wolności w zawie­szeniu na 2 lata,

– zakaz prowadzenia pojazdów mecha­nicznych kat. C i CE na 1 rok,

– nawiązka od oskarżonego na rzecz osoby najbliższej dla pokrzywdzonego w kwocie 12,7 tys. zł,

– zasądzenie kosztów i opłat procesowych.

Czyli zasadniczo niska, prawie minimal­na „według widełek”, kara za popełniony czyn. Do tego w zawieszeniu. – Wyrok uznano za słuszny – tak komentował go mediom rzecznik prokuratury Piotr Antoni Skiba. Czyżby? Człowiek, który przez swoją nieodpowiedzialność odebrał życie drugie­mu, nie spędzi za kratami ani jednego dnia. A przynajmniej nie teraz. Co więcej, jako że sąd zaliczył mu na poczet orzeczone­go środka okres zatrzymania prawa jazdy, właściwie może z miejsca wrócić do pracy w charakterze kierowcy ciężarówki! Pomimo tego, że złamał przepisy w miejscu, gdzie nie ma marginesu błędu, a o życiu i śmierci często decydują sekundy. Ignorując sygna­ły świadomie zaryzykował życie setki ludzi w pociągu, a maszyniście nie dał najmniej­szych szans na ocalenie.

Policzek dla bliskich i kolejarzy

Sąd Rejonowy w Pruszkowie miał w rękach możliwość wysłania jasnego sygnału: że życie ludzkie jest wartością nadrzędną, a rażące łamanie przepisów nie może kończyć się pobłażaniem. Tymczasem wysłał przekaz dokładnie odwrotny – że można (choćby nieumyślnie) zabić przez rażącą lekkomyślność i unik­nąć więzienia. To nie jest tylko kwestia tego jednego wyroku. To jest pytanie o to, czy nasze prawo i sądy w ogóle potrafią stanąć po stronie ofiar. Czy naprawdę w Polsce życie ludzkie jest tak tanie? Rodzina maszynisty będzie musiała żyć z traumą do końca życia. A sprawca? Sprawca wróci do domu, może nawet wsiądzie z powrotem za kierownicę.

W państwie, nazywającym siebie „państwem prawa” to nie powinno być możliwe. Ten wyrok jest policzkiem wymierzonym nie tylko bliskim ofiary i środowisku maszynistowskiemu, ale każdemu, kto wierzy w elementarną sprawiedliwość. I do­póki takie orzeczenia zapadają w polskich sądach, dopóty na przejazdach kolejowo- drogowych dalej będą tragedie, które można było powstrzymać. Oczywiście wtedy, gdyby tylko kara znaczyła cokolwiek.

Rafał Zarzecki

Dziś wspominamy kolejną z tragicznych kart w historii polskich kolei – katastrofę w Ursusie w Warszawie, w której życie straciło 16 osób, a wielu zostało rannych. To wydarzenie na zawsze pozostanie w naszej pamięci jako bolesne świadectwo odpowiedzialności, jaką niesie służba kolejarska.

Rok temu, dzięki wysiłkom Związku Zawodowego Maszynistów Kolejowych w Polsce, Związku Zawodowego Dyżurnych Ruchu PKP, które wsparły inicjatywę miłośnika kolei – Pawła Makowca, przy wsparciu Polskich Kolei Państwowych S.A. i Fundacji Grupy PKP oraz PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. , powstał w Ursusie pomnik poświęcony ofiarom tej tragedii. Dla nas, maszynistów, to nie tylko miejsce pamięci, ale i wyraz hołdu dla wszystkich, których życie zostało przerwane tamtego dnia.

Dziś składamy pamięci ofiar hołd – bo każda z takich tragedii przypomina nam, jak wielka odpowiedzialność towarzyszy pracy maszynisty. To odpowiedzialność za życie pasażerów, współpracowników i nas samych.

Nie zapominamy

Był świt 19 sierpnia 1980 roku. Dwa pociągi, chwila która zmieniła życie dziesiątek rodzin. 67 osób już nigdy nie wróciło do domu.

My, maszyniści, pamiętamy. To nie jest tylko data w kalendarzu – to rana w historii naszej służby. Każdego dnia, siadając za nastawnikiem, nosimy w sobie świadomość, że każda nasza decyzja to kwestia bezpieczeństwa naszego i pasażerów.

Dziś jak co roku oddajemy hołd tym, którzy zginęli. I obiecujemy – pamięć o Otłoczynie nigdy nie zgaśnie.